.
Lang vervlogen zijn de dagen dat gehandicapten hun hele leven werden opgesloten in een terrariumachtige plek waar ze werden verzorgd door aardige kameraden en kameraden. Tegenwoordig delen we onze steden, openbare ruimtes, warenhuizen – kortom, ons leven – met mensen met lichamelijke en verstandelijke beperkingen. En aangezien onze maatschappij zich niet afkeert van degenen die niet voldoen aan het ideaalbeeld van de arbeidersklasse, moeten we ook met hen leren leven, ondanks het feit dat \’het onder de communisten niet zo was\’. Samen met hun problemen en eisen. Het draait allemaal om geld. En in de non-profitsector is de vraag: “Waarom moet mijn belastinggeld betalen voor rolstoelrittenvoor gehandicapten? Als ze het willen, laat ze er dan voor betalen.”
Geldzaken
.
Dit is eigenlijk gewoon met de handen zwaaien. Opgemerkt moet worden dat de meeste van deze individuen niet eens weten wat belasting betekent. Maar laten we aannemen dat het succesvolle individuen zijn die elk jaar miljoenen aan belastingen betalen aan de staat. Dus willen ze controle over \’hun\’ financiën, die ze overdragen aan de staat. Niet alle zwervers kunnen hiervan profiteren. Maar ondanks ons verblindende egocentrisme moeten we onthouden dat we hier niet alleen staan.
Staten en naties bestaan niet alleen uit \’perfecte\’ werknemers, maar ook uit kansarme mensen. En veel van deze mensen willen integreren in de maatschappij, maar worden hiervan weerhouden door een constante en steeds meer opduikende reeks problemen, want er is geen grotere vreugde dan anderen van dienst te zijn. Deze mensen hebben te maken met een zeker stigma en een zekere afstand. Maar wat de staat kan doen, en het is echt een kwestie van geld (en het gaat om miljoenen dollars), is zoveel mogelijk ruimtes en gebouwen creëren die toegankelijk zijn voor mensen met een handicap in een rolstoel of met mobiliteitsproblemen. Het is geen grote investering, en alleen al het feit dat je niet constant om hulp hoeft te vragen aan voorbijgangers op kantoor is een enorm voordeel en een stap in de richting van onafhankelijkheid. Dus waarom breiden we dit niet uit tot andere instellingen dan de overheid?