Het probleem van wat te doen met gedolven dagbouwkolenmijnen wordt vooral opgelost in het Ertsgebergte. Er zijn verschillende mogelijkheden. Men kan de natuur zijn gang laten gaan en de groeve geleidelijk laten begroeien. Deze methode is het minst duur, maar wordt in de praktijk niet toegepast. Dit komt omdat er een risico is op aantasting door uitheemse invasieve soorten in plaats van gewenste inheemse soorten.
Een andere optie is zogenaamde beheerde successie, waarbij mensen opzettelijk gewenste soorten planten en ongewenste soorten proberen uit te roeien. Deze methode wordt vaak gebruikt op stortplaatsen (waar afval uit de mijnbouw is gestort). Deze methode is goedkoop en relatief succesvol.
Voor afvalbergen kunnen deze methoden zonder grote problemen worden gebruikt, maar in de groeve zelf is het iets anders. Het grootste probleem is de hoge alkaliteit van de bodem door de steenkoolresten. Dit verhindert de groei van de meeste gewenste plantensoorten.
Er is natuurlijk de optie om deze alkalische grond te bedekken met een kleilaag van goede kwaliteit, en in sommige gevallen wordt dit ook daadwerkelijk gedaan. Het probleem zijn de kosten en het feit dat de alkaliteit uiteindelijk hogere lagen bereikt. Bovendien blijft de grond ongeschikt voor bijvoorbeeld diepwortelende bomen en andere boomsoorten.
De laatste jaren wordt een andere oplossing gepromoot. Dat is om de groeve onder water te zetten en een kunstmatig meer te creëren. Eerst moet het oppervlak worden geëgaliseerd en vervolgens afgedekt om het water van de alkalische grond te scheiden. Daarna wordt alles bedekt met een laag aarde zodat er waterplanten kunnen groeien. De laatste fase is het vullen van de groeve met water. Dit gebeurt meestal met regenwater en vooral met water uit nabijgelegen bronnen. Er worden in- en uitstromen gecreëerd om te zorgen voor circulatie en een constant waterpeil.
De aanname is dat de locatie binnen een paar jaar een meer vol leven wordt. Een voorbeeld hiervan is Lake Most, gelegen in de buurt van de gelijknamige stad. Het meer werd een paar jaar geleden aangelegd en is nu een van de belangrijkste broedplaatsen voor watervogels.
Zulke door mensen aangelegde meren hebben natuurlijk ook andere doelen. Ze zijn bedoeld om mensen een plek te bieden om te ontspannen, hoewel ze door hun diepe diepte (tot 200 meter) en diepe bodem minder geschikt zijn voor mensen die niet kunnen zwemmen. Het andere doel is om water te leveren in tijden van droogte.
Natuurlijk zijn er verschillende problemen. Ten eerste is dit een grote ingreep in de natuur en alleen de tijd zal leren hoe dit het lokale microklimaat zal beïnvloeden. Ook is de grote diepte zonder ondieptes niet geschikt voor sommige bewoners van het meer, die ondieptes nodig hebben voor hun levensonderhoud.
In ieder geval zijn dit prijzenswaardige projecten, niet per se geschikt of correct toegepast, maar zeker beter dan het maanlandschap van voormalige steengroeven.